Dün, Bugün, Yarın

Akıp gidiyor bir an bile anlayamıyorsun ne nasıl geçiyor? Bazen ortak oluyorsun bu akışa bazen tamamen dışarıdan seyrediyorsun.Her ikisi de bunu durdurmaya,uzatmaya yetmiyor.Bir an dönüp baktığın zaman sadece yaşananlar kalıyor arkada ve yaşadığın an bugün oluyor, ama yarın için hayal kuruyorsun…

Dün, Bugün, Yarın için söylenenleri paylaşmak istiyorum.

1-dün: acı-tatlı hatıraları, geleceği şekillendirebilecek tecrübeleri ile geçip gitmiştir. sadece geride bıraktıkları ile anılır.
2-bugün: her an veda etmeye hazırlanan bir dost ve arkadaş gibidir. içinde bulunmaya alışamadan ,daha lezzet ve güzellikleri ile tanışamadan yolculuk hazırlıklarına başlamış olur.
3- yarın: ona, ulaşıp kavuşulabileceği belli değildir. insanın başkalarına bakarak, kendi yarınlarına ait yapmış olduğu yatırımlar kuruntudan ibarettir. çünkü her insana geleceğe ait ortak bir fırsat eşitliği garantisi verilmemiştir.

dün erkendi, yarın geç olacak.

dün kopan bir yapraktı, düşen bir kuru daldı….bugünden güzel değil bulacağın yarın da
aç ellerini bir bak yanan avuçlarında, dün gitmiş… yarın yok… bize bir bugün kaldı.

dün anılar, mutluluklar ama daha çok hüzün ve özlemdir. artık değiştiremeyeceğimiz iyisiyle kötüsüyle bizim kararlarımız, tecrübelerimiz vardır geçmişte. bugün sahip olduğumuz en değerli şeydir belki de. tek sahip olduğumuz ya da…değiştirmesi iyi yada kötü yapması bizim olan. gelecek ise daha çok hayal kurduğumuz, hep güzel olmasını dilediğimiz ama bugün olduğunda asla uygulamadığımız kararları aldığımız zaman dilimidir. ne geçmişin dikenlerine takılmalı ne de geleceğin sarmaşılarına uzanmalıyız. sadece bugünün çiçeğini koklamalıyız…

dünü unutma, bugününü doyasıya yaşa, yarınını hazırla. * *

dün, tecrübedir öğren. bugün, fırsattır kullan. yarın, tahmindir planla.

dün;tanımlamaya çalışmak, bugun; mücadele etmek yarın; gerçekleştirmektir hayellerini.

“oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bugün için yarın diyordu.
bir türlü beceremedi. bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.
bugünü eline yüzüne bulaştırdı. mutsuz oldu insan.
ve ne gariptir ki yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı;
ama bugünü hiç yaşayamadı.”

Mustafa Özcan / mustafa@mustafaozcan.info